Kamus Bahasa Jawa Terlengkap APK

Di antara bahasa-bahasa Austronesia, bahasa Jawa merupakan bahasa dengan budaya kesusastraan paling tua. Bahasa Melayu Kuno, walaupun lebih dulu muncul secara kronologis dalam prasasti-prasasti dari abad ke-7, tidak merepresentasikan sebuah budaya kesusastraan yang stabil.

ภาษาชวา (Basa Jawa, Hanacaraka: ꦧꦱꦗꦮ, Pegon: باساجاوا) เป็นภาษาออสโตรนีเซียนซึ่งส่วนใหญ่พูดโดยชาวชวาในภาคกลางและตะวันออกของเกาะชวา ภาษาชวายังพูดโดยชาวชวาพลัดถิ่นในส่วนอื่น ๆ ของอินโดนีเซียเช่นในสุมาตราและกาลิมันตัน และนอกอินโดนีเซียเช่นในซูรินาเมเนเธอร์แลนด์และมาเลเซีย จำนวนผู้พูดภาษาชวาทั้งหมดอยู่ที่ประมาณ 75.5 ล้านคนในปี 2549 ในฐานะที่เป็นภาษาออสโตรนีเซียนของกลุ่มย่อยมาเลย์ - โพลีนีเซียภาษาชวายังมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษามาเลย์ภาษาซุนดาภาษาบาหลีและภาษาอื่น ๆ ในอินโดนีเซียแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญจะยังคงถกเถียงกันถึงจุดยืนของตน แน่นอนในครอบครัวมาเลย์ - โพลีนีเซีย

ประวัติความเป็นมาของการเขียนภาษาชวาย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 9 ในรูปแบบของชวาเก่าซึ่งต่อมาได้วิวัฒนาการมาเป็นภาษาชวาใหม่ในราวศตวรรษที่ 15 ในขั้นต้นภาษาชวาเขียนขึ้นโดยใช้ระบบสคริปต์จากอินเดียซึ่งต่อมาได้รับการดัดแปลงเป็นอักษรชวาแม้ว่าภาษาชวาร่วมสมัยจะเขียนด้วยอักษรละตินมากกว่า ภาษาชวามีประเพณีวรรณกรรมที่เก่าแก่ที่สุดในบรรดาภาษาออสโตรนีเซียน

คำนามภาษาชวาโดยทั่วไปจะวางไว้หน้าแอตทริบิวต์ที่แก้ไข คำกริยาสามารถแบ่งออกเป็นรูปแบบสกรรมกริยาและอกรรมกริยารูปแบบแอคทีฟและพาสซีฟหรือสร้างความแตกต่างตามรูปแบบ (การบ่งชี้, irealist / เสริม, ความจำเป็นและเชิงประพจน์) ภาษาชวาตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างคำพูดหลายระดับซึ่งการใช้งานจะพิจารณาจากระดับความใกล้ชิดของความสัมพันธ์หรือความแตกต่างในสถานะทางสังคมระหว่างผู้พูดกับคู่สนทนาหรือบุคคลที่กำลังพูดถึง

Old Javanese เป็นตระกูลภาษาชวาที่เก่าแก่ที่สุดซึ่งพูดกันทั่วเกาะชวารวมถึง Madura และ Bali ภาษานี้เป็นสาขาหนึ่งของตระกูลภาษามลายู - โพลีนีเซียหลักและเกือบจะคล้ายกับภาษามลายูเก่า

หลักฐานอย่างหนึ่งของการเขียนภาษาชวาเก่าคือ "จารึก Tarumanegara" ใน ค.ศ. 450 ในชวาตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดที่เขียนด้วยภาษาชวาคือ "จารึกซูกาบูมี" ในปี ค.ศ. 804 จารึกนี้พบในตำบล Pare, Kediri Regency, East Java ซึ่งเป็นสำเนาของฉบับจริงซึ่งมีอายุราว 120 ปีก่อนหน้านี้ แต่มีเพียงสำเนานี้เท่านั้นที่ยังคงอยู่ในรูปแบบ เนื้อหาของบทความกล่าวถึงการก่อตัวของสระน้ำรอบคลองชลประทานของŚrīHariñjing (ศรีนจิงในปัจจุบัน) จารึกนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เขียนด้วยอักษรปัลลวะโดยตัวอย่างทั้งหมดที่พบในภายหลังเขียนด้วยอักษรชวา (Hanacaraka)

ภาษาชวาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มย่อยภาษามลายู - โพลีนีเซียของตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนแม้ว่าระดับความสัมพันธ์กับภาษามาเลย์ - โพลีนีเซียอื่น ๆ จะยากที่จะระบุ นักภาษาศาสตร์ Isidore Dyen ในปีพ. ศ. 2508 ได้จำแนกภาษาชวาออกเป็นกลุ่มที่เขาเรียกว่า "Javo-Sumatran Hesion" ซึ่งรวมถึงภาษาซุนดาและภาษา "มลายู" ด้วย กลุ่มนี้เรียกอีกอย่างว่า "มาเลย์ - ชวา" โดยนักภาษาศาสตร์ Berndt Nothofer ซึ่งเป็นครั้งแรกที่พยายามสร้างบรรพบุรุษของภาษาในกลุ่มสมมุติฐานนี้ขึ้นใหม่ด้วยข้อมูลที่ในเวลานั้น จำกัด ไว้เพียงสี่ภาษา (ชวาซุนดานีสมาดูเรซีและมาเลย์) .