Brazil Flag APK

ธงประจำชาติของบราซิล (โปรตุเกส: Bandeira do Brasil) มักเรียกขาน Auriverde (ทองและสีเขียว) เป็นแผ่นสีฟ้ารูปดาวบนท้องฟ้าทอดเป็นวงโค้งไว้ด้วยคำขวัญของชาติที่อยู่ในรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนทองบน ทุ่งหญ้าเขียวขจี บราซิลอย่างเป็นทางการนำมาใช้ออกแบบนี้สำหรับธงประจำชาติในวันที่ 19 พฤศจิกายน 1888 แทนธงของจักรวรรดิของบราซิล แนวความคิดเป็นผลงานของมุนโด Teixeira เมนเดสที่มีการทำงานร่วมกันของมิเกล Lemos มานูเอลเรราและ Decio Villares

สนามสีเขียวและสีทองรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนจากธงจักรวรรดิก่อนหน้านี้ถูกเก็บรักษา - สีเขียวเป็นตัวแทนของสภาแห่งบราแกนซาของเปโดรฉันจักรพรรดิแรกของบราซิลในขณะที่ทองคำเป็นตัวแทนของบ้านเบิร์กส์ภรรยาของเขาจักรพรรดินีมาเรียเล วงกลมสีฟ้าที่มีสีขาว 27 ดาวห้าแฉกแทนที่แขนของจักรวรรดิบราซิล ดาวที่มีตำแหน่งในการสะท้อนให้เห็นถึงธงฟ้ามากกว่า Rio de Janeiro ที่ 15 พฤศจิกายน 1889 เป็นตัวแทนของสหภาพหน่วยแบบรวม - ดาวตัวแทนของแต่ละรัฐเฉพาะบวกหนึ่งสำหรับรัฐบาลกลางสหรัฐ

บราซิลเป็นที่อยู่อาศัย แต่เพียงผู้เดียวโดยคนพื้นเมืองส่วนใหญ่ของ Tupi และกลุ่มชาติพันธุ์นี ปักหลักโดยชาวโปรตุเกสเริ่มในช่วงปลายศตวรรษที่ 16 ที่มีการสกัดจากไม้ที่มีคุณค่าจากโป Brasil ต้นไม้จากการที่ประเทศดึงชื่อของมัน บราซิลได้รับการตัดสินโดยชาวโปรตุเกสและสเปนไม่ได้เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของภาคกลางภาคใต้และบางส่วนของทวีปอเมริกาเหนือในโลกใหม่ แม้จะมีกฎโปรตุเกส, บางส่วนของประเทศบราซิลกลายเป็นอาณานิคมดัตช์ระหว่าง 1630 และ 1654 พวกเขาก่อตั้งหลายเมืองเช่น Mauritsville (ที่จริงเป็นเรซิเฟ่เมืองหลวงของรัฐ Pernambuco ที่ขอบของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ) และอีกมากมาย พื้นที่เพาะปลูกอ้อย ดัตช์ต่อสู้สงครามป่าที่น่ากลัวกับโปรตุเกสและโดยการสนับสนุนของสาธารณรัฐบ้านเกิดของพวกเขาเนื่องจากสงครามกับอังกฤษที่ชาวดัตช์ยอมจำนนต่อโปรตุเกสแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับรู้อย่างเป็นทางการปกครองของโปรตุเกสซึ่งนำไปสู่​​ all- ออกมาทำสงครามกับโปรตุเกสนอกชายฝั่งของโปรตุเกสใน 1,656 ใน 1665 สนธิสัญญาสันติภาพที่กรุงเฮกได้รับการลงนามในโปรตุเกสสูญเสียอาณานิคมในเอเชียและมีการจ่ายเงินให้ 63 ตันทองเพื่อชดเชยสาธารณรัฐดัตช์สำหรับการสูญเสียของอาณานิคมของตน

บราซิลได้กลายเป็นศูนย์กลางของจักรวรรดิโปรตุเกสโดย 1808 เมื่อพระมหากษัตริย์พระJoão VI (จอห์นวี) หนีจากการรุกรานของนโปเลียนแห่งโปรตุเกสและยอมรับว่าตัวเองและรัฐบาลของเขาในเมืองริโอเดจาเนโร

ศตวรรษที่เห็นต่อไปใช้ประโยชน์ต่อไปของประเทศร่ำรวยธรรมชาติเช่นทองและยางควบคู่ไปกับการเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจตามส่วนใหญ่เกี่ยวกับน้ำตาลกาแฟและแรงงานทาสแอฟริกัน ในขณะเดียวกันการขุดรากถอนโคนและ Christianizing ของชาวพื้นเมืองเก็บไว้ก้าวของตนและในศตวรรษที่ 19 และ 20 คลื่นลูกที่สองของการตรวจคนเข้าเมืองที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อิตาลี, เยอรมัน (ในภาคใต้ของบราซิล), สเปน, ญี่ปุ่น (ในเซาเปาโลและรัฐปารานา) และโปรตุเกส ทำให้วัฒนธรรมชาวบราซิลและสังคมที่ซับซ้อนและไม่ซ้ำกัน

ต่อไปนี้สามศตวรรษภายใต้การปกครองของโปรตุเกสบราซิลกลายเป็นประเทศเอกราชในวันที่ 7 กันยายน 1822 จนถึง 1889 บราซิลเป็นเอ็มไพร์ภายใต้การปกครองของพระโดรส์ฉันและลูกชายของเขาพระโดรส์ครั้งที่สอง มาถึงตอนนี้มันก็กลายเป็นพลังงานระหว่างประเทศที่เกิดขึ้นใหม่

แต่ในระหว่างทั้งสามและครึ่งศตวรรษบราซิลเป็นประเทศในทวีปอเมริกากับการเป็นทาสที่แพร่หลายมากที่สุดเป็นครั้งแรกที่จะนำคนแอฟริกันในการทำงานโดยการบังคับและสุดท้ายที่พวกเขาตั้งฟรี เนื่องจากกฎหมายภาษาอังกฤษกับการเป็นทาส (บางคนแย้งมากขึ้นสำหรับการแข่งขันทางเศรษฐกิจกว่าเหตุผลมนุษย์) และการต่อสู้ระหว่างคนผิวขาวและสีดำทาสและฟรีสำหรับการเลิกทาสสิ้นสุดลงในปี 1888 แต่เสรีภาพไม่ได้หมายความว่าจะเท่าเทียมกันในขณะนี้ฟรีสีดำ ผู้คนและลูกหลานของพวก