سيرة عمرو بن العاص عباس محمود العقاد (بدون انترنت) APK

یکی از مهمترین چهره های تاریخ اسلام ، شخصیت "عمرو بن العاص" است که به دلیل ماهیت تربیت وی در محیطی محکم که جلال اسب سواری را تجلیل می کند و از شجاعت تجلیل می کند ، زیرا یکی از شوالیه های عرب بود که اسب سواری و ضرب و شتم شمشیر را بهبود بخشید. عمرو یک دوره از زندگی خود را در تجارت کار کرد و سفرهایش بسیار زیاد شد و او با آداب و رسوم و آداب و رسوم مختلفی آشنا شد و این تجربه قابل توجهی را در معاملات و مذاکرات به او داد بنابراین از این رو او در راس هیئتی بود که قریش به نداشی فرستاد تا آنها را به مهاجران مسلمان (قبل از عمرو عمرو) تحویل دهد. سپس عمرو با بینش و خرد خود متوجه می شود که بهترین های دو طرف در دین جدید ملاقات می کنند. مصر اسلام است و به جواهر تاج خود تبدیل می شود.


درباره نویسنده


عباس محمود آل اکد: نویسنده ارشد ، شاعر ، فیلسوف ، سیاستمدار ، مورخ ، روزنامه نگار و راهب طاقچه ادبی. او مشهور شد و جهان را با ادبیات خود پر کرد و نمایانگر یک مورد منحصر به فرد در ادبیات مدرن عربی بود و در موقعیتی بی نظیر به آن رسید.

"عباس محمود آل اکد" در سال 1889 میلادی در استان اسوان متولد شد ، و پدرش یک کارمند ساده در مدیریت سوابق بود. اككاد با به دست آوردن شهادت ابتدایی خود راضی بود ، اما او در خواندن كار كرد و خود را آموزش داد ؛ كتابخانه وی حاوی بیش از سی هزار كتاب بود. آکاد با بسیاری از مشاغل دولتی کار کرد ، اما از کار دولت متنفر بود و او را به عنوان زندان برای ادبیات خود می دید ، بنابراین وی در هیچ شغلی که از وی برخوردار بود طولانی نمی ماند. وی به کار روزنامه نگاری روی آورد ؛ که در روزنامه "قانون اساسی" کار کرد ، هنگامی که روزنامه "الذیاء" را چاپ می کرد ، و در معروف ترین روزنامه ها و مجلات در آن زمان می نوشت. آل اکد زندگی خود را به ادبیات سپرد ؛ او ازدواج نکرد ، اما او داستانهای عشق را زندگی کرد که در رمانش ، سارا ، دو تن از او را جاودانه کرد.

کرم اغلب اکد؛ دریافت عضویت در «زبان عربی آکادمی» در قاهره، و عضو یک خبرنگار برای «زبان عربی آکادمی» دمشق تر از بغداد، و اعطای «اختیار جایزه دولت در هنر» بود، اما او دریافت خودداری کرد، به عنوان از دانشگاه قاهره «دکترای افتخاری رد».

آكاد فرمانده فرماندهي بود كه نبردهاي زيادي را انجام داد ؛ در ادبيات با شاعران و نويسندگان بزرگ درگيري كرد و نبرد محافظت از همتايي بين او و شاهزاده شو صورت گرفت. وی همچنین "مدرسه دیوان" را با "عبدالقادر ال مازنی" و "عبدالرحمان شکری" تأسیس کرد ، در آنجا خواستار تجدید تخیل ، تصویر شاعرانه و تعهد وحدت ارگانیک در ساختمان شیعه شد. این شهر همچنین به بسیاری از نویسندگان و شاعران ، مانند «مصطفی صدیق الرفیف» حمله کرد. او همچنین با "طاها حسین" ، "زکی مبارک" ، "مصطفی جواد" و "بنت الشاتی" جنگ های فکری داشت.

آل اکاد به شدت در نبرد زندگی سیاسی شرکت کرد.او به حزب الوفد پیوست و با شجاعت از "سعد زاغلو" دفاع کرد ، اما وی در سال 1933 با اختلاف نظر مصطفی النف از این حزب استعفا داد. پادشاه هنگام آماده سازی قانون اساسی حمله کرد ؛ زیرا به اعتراض به معاهده 1936 ، به مدت نه ماه زندانی شد. او همچنین با استبداد ، حکومت مطلق ، فاشیسم و ​​نازیسم جنگید.

کتابهای او از صد فراتر رفته است و معروف ترین آنها نبوغ هستند ، علاوه بر بسیاری از مقالات که محاسبه آنها دشوار است و او داستانی تنهایی دارد.

وی در سال 1964 درگذشت و میراث عظیمی را پشت سر گذاشت و بستر خالی برای جانشین خود به جا گذاشت.