Principles of Agronomy APK

*** تعریف زراعت: -
زراعت ، این اصطلاح از کلمات یونانی "agros" به معنی "مزرعه" و "nomos" به معنی "مدیریت" گرفته شده است.
بنابراین ، زراعت شاخه ای از علوم کشاورزی است که با اصول و عملکردهای مدیریت خاک ، آب و گیاهان سروکار دارد.

اصل زراعت بر دو هدف عمده استوار است:

1. درک درستی از اصول مهم مدیریت.
2. 2. توسعه توانایی استفاده از این اصول در شرایط تولید.
اصول اصلی زراعت:


1. Agrometerology: بررسی عوامل اقلیمی مربوط به کشاورزی.
2. خاک و خاکورزی: ​​خاکورزی عبارت است از آماده سازی کشاورزی خاک با شخم زدن ، پاره پاره کردن ، یا چرخاندن آن.
3. خاک و حفاظت از آب: صرفه جویی در مصرف آب به کاهش مصرف آب و بازیافت پساب برای اهداف مختلف مانند تمیز کردن ، تولید ، کشاورزی و غیره اشاره دارد.
4. کشاورزی زمین خشک: کشاورزی زمین خشک یک روش کشاورزی برای کشت زمینی است که بارندگی کمی دارد.
5. تغذیه معدنی گیاهان ، کودها و کودها: تغذیه گیاه مطالعه عناصر شیمیایی لازم برای رشد گیاه است.
6. آبیاری و مدیریت آب: مدیریت آب فعالیت برنامه ریزی ، توسعه ، توزیع و استفاده بهینه از منابع آب تحت قوانین و مقررات آب تعریف شده است.
7. مدیریت علف های هرز: مدیریت گیاهان ناخواسته در مزرعه.
8. سیستم های زراعی و زراعی.
9. کشاورزی پایدار: کشاورزی پایدار به توانایی یک مزرعه برای تولید خاک حاصلخیز و گاو ، بدون آسیب جدی یا غیر قابل برگشت به سلامت اکوسیستم اشاره دارد.


*** اصول اساسی زراعت ***

اصول زراعی راه ها و روش هایی برای مدیریت بهتر خاک ، گیاه و محیط زیست برای حداکثر بازده اقتصادی در واحد سطح برای سالها است.
اصول اساسی زراعت را می توان در زیر ذکر کرد:
1. برنامه ریزی برنامه ریزی و اجرای اقدامات برای حداکثر استفاده از منابع (زمین ، آفتاب ، آب باران ، دما ، رطوبت ، باد) و نهاده ها (نیروی کار ، بذر ، سرمایه ، آب آبیاری ، کود / کود ، تجهیزات مزرعه ، امکانات بازاریابی و غیره) برای افزایش عملکرد و حداکثر سود
 استفاده از چندین محصول و همچنین مخلوط یا کشت مخلوط برای اطمینان از برداشت حتی در شرایط نامساعد محیطی.
 انتخاب بذرها یا مواد دانه ای با کیفیت و حفظ تراکم بوته لازم در واحد سطح با نهال های سالم و یکنواخت
management مدیریت صحیح آب / کارایی بهتر مصرف آب
 اتخاذ اقدامات مناسب حفاظت از گیاهان / IPM
 تصویب مناسبات مدیریتی مناسب / عملیات بین فرهنگی
 اتخاذ روش مناسب برداشت محصول و همچنین فن آوری های مناسب پس از برداشت