ایده های مدرن Batik Style APK

Batik احتمالا مشهور ترین روش های مقاومت در برابر رنگرزی است. ریزش مقاومتی شامل استفاده از ماده ای است که رنگ را از رسیدن به بخش های خاصی از پارچه جلوگیری می کند تا یک الگوی ایجاد شود. این روش می تواند از موم (مانند باتیک جاوایی)، خمیر برنج (Tsutsugaki ژاپنی) یا یک بخش از پارچه ("رنگ کراوات" یا هندوانه هند) استفاده کند. در اکثر بخش های جنوب شرق آسیا، موم با استفاده از یک اسپری مس اعمال می شود که اجازه می دهد صنعتگران الگوهای پیچیده و متناسب با عرض خط تولید کنند. زمینه های جدید موم را می توان استفاده کرد و پارچه ای که معمولا پنبه یا ابریشم است، می تواند دوباره رنگ بندی شود که باعث پیچیدگی بیشتر در طراحی و رنگ می شود. پس از طراحی و رنگ آمیزی، موم برداشته شده و پارچه برای استفاده آماده است. این روش های سنتی ایجاد باتیچ بسیار وقت گیر است و نیاز به مهارت بالایی دارند بنابراین دستگاه های مختلف صرفه جویی در کار در این فرآیند شامل برس برای تمبر موم و مس که موم را استفاده می کنند معرفی شده است. هر یک از باتیک های دست تولید طول می کشد و می تواند بسیار پرهزینه باشد، بنابراین بسیاری از پارچه های باتیک مدرن در حقیقت باتیک چاپ است، حفظ الگوها و رنگ های باتیک اما بدون استفاده از روش موم مرگ.

سنت های باتیک در بسیاری از نقاط آسیای جنوب شرقی، به ویژه در اندونزی و مالزی، هر کدام با طرح های متنوع، رنگ و نفوذ فرهنگی، وجود دارد. شايد معروفترين و با نفوذتر، باتيک جاوا و به ويژه آن که در شهرهاي سلطنتی يوگاياکارتا و انفرادی واقع شده است. این باتیک اغلب در رنگ های سنتی سیاه، قهوه ای، نارنجی و زرد تیره تولید می شود، از الگوهای مربوط به فولکلور، سنت و طبیعت استفاده می کند و از اهمیت زیادی فرهنگی برای جوانان برخوردار است. پارچه باتیک در مراسم عروسی، مراسم تشییع جنازه، حمل نوزادان و مصارف فرهنگی جاوایی مانند رقص و خیمه شب بازی است.

در روز اندونزی، باتیک مدرن تبدیل به یک بخش شیک و محبوب از زندگی فرهنگی، حیاتی برای اقتصاد خلاق، قرعه کشی مهم برای گردشگران و جنبه کلیدی هویت ملی است. جوانان، مد آگاهانه مردم به طور فزاینده ای به پیراهن باتیک، لباس و روسری برای لباس های گاه به گاه تبدیل می شوند، باتیک به طور فزاینده ای برای تعدادی از مراسم های اجتماعی مانند عروسی و همچنان حفظ اهمیت آن برای مراسم های فرهنگی محبوب است.