Shahadat E Husain (R.A) APK

الحسین بن علی بن ابي طالب (عربی: الحسين ابن علي ابن أبي طالب؛ 10 اکتبر 625 - 10 اکتبر 680) (نام او نیز به عنوان حسین بن علی، حسین، حسین و حسین ترجمه شده است)، نوه بود پیامبر اسلام، محمد، و پسر علی بن ابیطالب (اولین امام شیعه و چهارم خلیفه رشید اسلام سنی) و دختر محمد، فاطمه. او شخصیت مهمی در اسلام است زیرا او عضو خلیفه (عربی: بیت، خانوار) ​​محمد و اهل السیاسی (عربی: الله الکساء، مردم پنهان) و همچنین سوم امام شیعیان

پیش از مرگ او، موآویا، حاکم امویان، پسرش یزید را به عنوان جانشین وی در نقض آشکار معاهده حسن معاویه منصوب کرد. زمانی که موآویا در سال 680 میلادی درگذشت، یزید خواست که هوازین وفاداری را به او بدهد. حسین به عنوان نوه محمد شناخته شد و نمونه مسلمان بود. اگر حسین وفادار به یزید، که فاسد، بی شرمانه و استبدادی بود، تعهد کرد، به نظر می رسد مشروعیت رفتار یزید در اسلام است. بنابراین، به منظور نجات اسلام از نفوذ یزید، حسین از تعهد به وفاداری به یزید امتناع کرد، گرچه به معنای قربانی کردن زندگی اش بود. در نتیجه، او مدینا، زادگاهش را ترک کرد تا در 60 هجری قمری به مکه پناه ببرد. در آنجا مردم کوفه به او نامه ای فرستادند و از او خواستند که او را وفادار سازد. بنابراین او به سمت کوفه سفر کرد؛ با این حال، در یک مکان نزدیک به آن به نام کربلا، کاروان او توسط ارتش یزد دستگیر شد. او در نبرد کربلا در 10 اکتبر 680 (دهم محرم در 61 هجری قمری) توسط شیمر بن طیل جوشان، همراه با بیشتر خانواده و همراهانش، از جمله پسر 6 ماهه حسین، علی الاسقار ، با زنان و کودکان به عنوان زندانیان گرفته شده است. خشم در مرگ حسین تبدیل به یک فریب متمادی شد که باعث شد تا مشروعیت خلافت امویان را تضعیف کند و در نهایت آن را با انقلاب ابادیان سرنگون کرد.