سيرة الامام مالك APK

عبدالله مالک بن انس بن مالک بن ابی عامر العبابه الحمیری مدنی (93-179 هجری قمری / 711-795 م) حقوقدان و عالم مسلمان ، و دومین امام از چهار امام در میان اهل سنت و جامعه و صاحب مکتب فقهی مالکی است. وی به خاطر داشتن دانش و قدرت فراوان در حفظ حدیث پیامبر و تأیید آن در آن شهرت داشت. وی به صبر ، ذکاوت ، اعتبار ، عزت و اخلاق نیکو شهرت داشت. بسیاری از دانشمندان او را ستایش کردند ، از جمله امام الشافعی گفت: "اگر از علما نام برده شود ، صاحب ستاره صاحب اثبات خداوند بر خلقت او پس از پیروان است." کتاب "الموتا" وی یکی از اولین ، مشهورترین و صحیح ترین کتاب های حدیث پیامبر محسوب می شود ، تا این که امام الشافعی در آن فرمود: "آنچه بعد از کتاب خداوند متعال می آید کتاب صحیح تری از مواته مالک است." امام مالک در فتوای خود به چندین منبع تشریعی از جمله: قرآن کریم ، سنت پیامبر ، اجماع ، کار مردم مدینه ، اندازه گیری ، علایق تبلیغی ، تأیید ، عرف و آداب ، انسداد بهانه ها و فرار متکی بود.

امام مالک در سال 93 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد و در خانه ای بزرگ شد که مشغول علم حدیث بود و به بررسی آثار ، اخبار صحابه و فتاوای آنها می پرداخت. وی مرجعیت بسیاری از دانشمندان دیگر مانند نافع ، غلام آزاد شده ابن عمر و ابن شهاب الظهرى را به عهده گرفت و پس از اتمام مطالعات او در زمینه آثار باستانی و فتوا ، و پس از شهادت هفتاد شیخ علما مبنی بر اینکه وی موضوع این امر بود ، وی در مسجد پیامبر (ص) مجلسی را برای مطالعه و فتوا برای وی برگزید ، و مطالعه او با آرامش و آرامش شناخته شد. و احترام به احادیث پیامبر و تکریم آنها ، و او مراقب بود که در فتوا خطا نکند ، و می گفت: "من نمی دانم". در سال 179 هجری قمری ، امام مالک بیست و دو روز بیمار شد و سپس درگذشت ، و امیر مدینه ، عبدالله بن محمد بن ابراهیم ، برای او دعا کرد و سپس در الباقی به خاک سپرده شد.