Influenza Virus Structure in 3D Virtual Reality APK

Updated user interface

ویروس آنفولانزا در حدود 100 نانومتر است، غشای خارجی آن غشای دو لایه لیپید (غشاء سلولی اولیه) است. در قسمت بیرونی غشا، گلیکوپروتئین ها وجود دارند که باعث می شود ویروس به غشای سلولی میزبان برسد و آنتی بادی های آن ها دشوار است. گلیکوپروتئین اصلی در اینجا hemagglutinin نامیده می شود. این شکل یک سنبله است که به طور عمودی از غشای بیرونی ویروسی خارج می شود. بخش بیرونی این سنبله جستجو برای زنجیره های مناسب شکر در غشای سلولی میزبان است و به سلول میزبان پیوست. پس از ایجاد تماس، حمله به سلول باعث می شود.

پروتئین دوم در غشای ویروسی بیرونی، نورامینیناز نامیده می شود. آن فعالیت آنزیمی دارد و باقی مانده اسید سیالیک از گلیکولوپید ها یا گلیکوپروتئین های سلولی را تجزیه می کند. به این ترتیب، جداسازی ویروس های تازه تشکیل شده از سلول میزبان امکان پذیر می شود (باقی مانده های اسید سیالیک نقطه ضمیمه غشاء ویروس به غشای سلولی میزبان است). Neuraminidase هدف از برخی از داروهای ضد ویروسی است.

در قسمت داخلی غشای دو لایه لیپو ویروسی، کت پروتئین M1 ماتریکس وجود دارد که به RNA ویروسی به لایه داخلی متصل می شود.

در داخل ویروس آنفولانزا هشت زنجیره RNA وجود دارد، هر کدام با RNA پلیمراز trimeric (سه جزء آن به نام PB1، PB2 و PA) متصل است. RNA با مولکولهای هسته ای پروتئین (NP) پوشیده شده است.

ویروس آنفلوآنزا همچنین پروتئین M2 غشایی را تشکیل می دهد که یک tetramer را تشکیل می دهد و به عنوان کانال یونی عمل می کند و اسیدیته را درون ذره ویروئین تنظیم می کند.